Jenny Opbroekplein
door Helen
In de tweede week van april hebben we toch maar wat nieuwe planten aangeschaft, ondanks de vreselijke kou. Alles ziet er nu weer tiptop uit. Bovendien is het asfaltdek gerepareerd en is de schilder nog bezig met het houtwerk.
Nog een nieuwtje: Paul Knieriem heeft een pompoenenplantage(tje) aangelegd, wegens succes geprolongeerd omdat één pompoen, in een bak gekweekt, vorig jaar een heerlijke soep voortbracht. Paul heeft grote plannen met een soepmaaltijd komende herfst. Nu eerst maar hopen op warmer en groeizamer weer....
|
|
|
Berichten over de tuin van De Slinger
door Nanette
Het voorjaar is goed van start! Er zijn vele vogelhuisjes uitnodigend opgehangen in de tuin, in de straat en op het hofje en nu maar hopen dat ze bewoond gaan worden. In de tuin is het vooral nu een bloemenpracht omdat de bomen nog niet helemaal in het blad zitten en de vele stinzenplanten van het licht kunnen genieten. (Ook de tuinwerkers trouwens.)
 
De trampoline moest vanwege geluidsoverlast bij de achterburen verplaatst worden en is van plaats gewisseld met de schommel. Bij het uitgraven bleek dat de balken van de schommel niet meer veilig genoeg waren en vervangen moeten worden. Ook het zandbakzand moet vervangen worden (oproep aan ouders van gebruikers!) en dan zijn alle kinderen weer tevreden.
De boomspiegels op het hofje staan er groen en kleurig bij, in de gevelbakken wordt allerhande gezaaid om later van te genieten. Vanuit de werkgroep vergroening zijn er namelijk naast de prachtige plannen voor groene gevels ook meer geveltuintjes gepland.
|
|
|
Afhaalmaaltijd
door De WAR
Vorige maands trakteerde De WAR weer op een maaltijd, dit keer gemaakt door een keukenbrigade onder leiding van Cliff. Meer dan 40 mensen haalden bij de keukendeur van De WAR een verrukkelijk driegangendiner af met Indiase linzensoep, Perzische fesenjoon, shirazi salade en Turkse halva om er thuis van genieten.
Een aantal vroeg daarna aan Cliff om het recept. Voor hen en ook degenen die het diner gemist hebben hier het recept voor de linzensoep, de fesenjoon en voor de shirazi salade.
Klik hier voor het recept
|
|
|
Struikelstenen
door Nanette
Na mijn stukje in de vorige Nieuwsbrief heb ik diverse positieve reacties van buren gekregen; het initiatief voor de struikelstenen wordt gesteund. Ik wacht op een bericht van het Joods Historisch Museum voordat ik verdere actie onderneem, financiële steun vanuit zo’n grote organisatie is welkom, elk steentje kost €150.
Inmiddels heb ik ook uitgezocht wie er op het Waterlooplein en het JD Meijerplein (destijds Houtmarkt) woonden en oorlogsslachtoffer werden. Voor belangstellenden zijn die lijsten te bekijken. De nummering van de huizen komt niet overeen met de huidige nummers, maar op de plattegrond kun je die vergelijken met de huidige plek.
Bekijk de Naam lijsten met namen Nieuwe Amstelstraat
Bekijk de Naam lijsten met namen Waterlooplein
Bekijk de Naam lijsten met namen JD Meijerplein
Binnenkort start de stichting Stolpersteine met het produceren van nieuwe steentjes (er is een flinke wachtlijst). Dat doen ze in het Goethe Instituut (Herengracht 470) en je kunt dat proces daar bekijken.
|
|
|
(Nog meer) geschiedenis van de buurt
door Kees
Op het internet staat een verhaal over een van onze buurpanden, de zgn. Waterleidingpanden. In een vriendenwandeling door Joods Amsterdam van Stadsherstel uit 2014 staat onder andere beschreven wie de oorspronkelijke bewoners waren van Nieuwe Herengracht 45-55.
Lees hier meer over de bewoners en het huis
|
|
|
Horen en zien bij de buitenboekenbieb
door Petra
Er wordt wat aangerommeld en gegraaid in het boekenkastje bij mijn tuinhek. My oh my, pas nu valt me op hoeveel verschillende typen lezers, in dit geval vooral bladeraars, er zijn.
 Zo is er de gejaagde zoeker, meestal man. Doelgericht stevent hij op het kastje af. Kijkt eerst naar de bovenste deurtjes, zwaait die open, scant globaal ‘of er iets bijzit’, pakt dan een boek of twee, bladert ze geroutineerd door om ze meteen terug te zetten. Eh, zetten? Meestal is het meer proppen dan terugzetten. Vervolgens neemt ‘ie er nog eens twee en werpt er een snelle blik in. Hoor ik een soort gegrom dan betekent dat er ten minste één boek meegenomen wordt.
De beurt is aan de deurtjes van het onderste gedeelte. Daarvoor moet een klein uitgevallen bladeraar bukken, wat nogal eens gepaard gaat met snuiven en zuchten. Ook aan die deurtjes wordt ongeduldig gemorreld. Soms moet de gejaagde zoeker eerst naar een leesbril graaien voor hij kan zien wat er zoal staat. Als het aanbod bevalt, wil de zoeker weleens minstens vijf minuten blijven staan.
Als ik de voordeur uitkom kijkt de gejaagde bezoeker regelmatig een tikje betrapt mijn kant op. Of ik ‘m uit een diepe concentratie haal of dat ik, rolstoelmens, hem aan het schrikken maak weet ik niet. Hij stopt zijn gescoorde boek in een grauw linnen tasje en gaat met een verlegen glimlach zijns weegs. Als de buit goed bevalt, wil er nog wel eens een compliment volgen. ‘Prachtig werk deze keer.’ Zo niet, volgt: ’Nou, een hoop rotzooi bij mekaar hier. Ik ga gauw een deurtje verder.’
|
|
|
Onderhoud en rioleringsverstoppingen
door Willem
Lieve Halve Wereld bewoners,
De laatste tijd komen er nog al wat verstoppingen van het riool voor. Een verstopping kan heel vervelend en onfris zijn. Zelfs strontvervelend!
Frisse vochtige billendoekjes zijn vaak (volgens onze fantastische loodgieter) de veroorzaker van deze verstoppingen. Ondanks dat vaak op de verpakking staat dat ze natuurlijk verteren, zijn ze een groot probleem. Ze verteren wel, maar veel en veel te langzaam. Met als gevolg dus een verstopping. 
Ons verzoek: Spoel deze niet door het toilet.
Helaas komt het voor dat sommige verstoppingen, zeker als deze ’s nachts in het weekeinde worden verholpen, veel meer dan € 1000, - kosten. Van mij geen stank voor dank.
|
|
|
Katten in De Halve Wereld
door Leonie en Iris
Zoals iedereen weet zijn katten het belangrijkste wat er is in de wereld, dus ook bij De Halve Wereld. We hebben alle soorten: binnen- en buitenkatten, dikke en dunne katten. Jagers, schootkatten. Lapjes, cypers, zwart-met-wit, misschien een enkele schildpad. Van raskatten weet ik nog niet maar daar komen we op terug (tips, iemand?). Wil jouw kat zich graag eens voorstellen, meld dit dan bij de redactie of bij Leonie.
In deze tweede aflevering stellen wij u voor aan Yous, De Balkonbaas.
Naam: Yous
Leeftijd: 4,5
Geslacht: man
Geholpen: jazeker
Kleur: Cyper
Kenmerken: Stoer met een klein hartje
Woont bij: Iris
Speciale eigenschappen:
- Ik ben huiseigenaar op het Jonas Daniël Meijerplein, ik heb een huisgenoot genaamd Iris, die mag blijven omdat ze elke dag voor me kookt.
- Mijn hobby is vogelen, dat doe ik vanaf het balkon. Als ik een mooie houtduif zie of een Vlaamse gaai dan probeer ik er mee te kletsen, helaas praten ze tot op het heden nooit terug.
Yous vertelt:
Mijn huisgenoot Iris heeft lang haar dat me geheel terugwerpt op mijn vroege kindertijd. Wanneer Iris op de bank zit ga ik op de rugleuning liggen met mijn neus in dat haar, heel hard spinnen (en een beetje kwijlen) en val ik tevreden in slaap. De laatste tijd probeer ik wel eens ‘op schoot zitten’ dat bevalt ook wel, maar voelt meer als een oude-mannen-ding. Ik ben er nog niet helemaal uit, misschien is het iets voor later. Eigenlijk kan ik het best goed vinden met Iris.
 
Soms brengt ze me naar mijn neef Scott op het aso-hof, dan ben ik eerst echt heel erg boos, maar daarna is het mega leuk. Scott is echt mijn beste maat, we lopen samen door zijn huis, of tenminste, ik loop achter Scott aan. Soms trekken we een sprintje, ook eten we altijd samen om 18u. Dan proeven we halverwege elkaars eten en hebben daar nooit ruzie over. Na een paar dagen verlang ik wel weer terug naar mijn eigen huis, bij retour lig ik een paar dagen tevreden op mijn rug genietend van mijn koninkrijk, en geef ik meer kopjes dan gewoonlijk en zelfs mijn buikje mag dan geaaid worden.
Al met al ben ik een zeer tevreden DHW bewoner, een beetje stoer maar als ik je eenmaal in mijn hart heb zitten, dan kom je er niet snel meer uit.
|
|
|
Kunst in de kelder, deel 2
(schrijver bekend bij de redactie)
Waar waren we? O ja – komend vanaf het Waterlooplein bekeken we de Van Gogh, ongeveer midden in de gang. Wel, neem eens wat tijd, loop door, en in de volgende hoek zie je:
 
Is dit juweeltje een Madonna met kind, in preutse 19e eeuwse stijl (het kind is niet naakt)? Maar die dames kijken al eeuwenlang naar beneden, naar het kind, of soms recht voor zich uit. Deze vrouw kijkt naar boven. Zoekend. Waarnaar? Niet naar de aartsengel Gabriel die haar het moederschap aankondigt (de Annunciatie), want het kind is er al. Niet naar het kruis, dat volgt pas over dik 30 jaar. Een licht zorglijke blik vanwege het weerbericht ( zware bewolking?)? En vooral: wie is zij?
We kijken naar de Madonnina, de kleine Madonna, ‘Het moedertje’, een olieverfschilderij (1897) van de Venetiaanse schilder Roberto Ferruzzi (1853-1934), in Rooms-Katholieke volksmonden ook wel bekend geworden als een Madonna della Strada. De Madonna van de Weg: de heilige vrouwe (en vaak moeder) als wegwijzer. De ‘echte’ Madonna della Strada is een fresco, al uit de 13e/14e eeuw, sinds 1575 in de Gesukerk in Rome – een kerk van de Jezuïeten.
Ferruzzis schilderij werd een doorslaand succes: Roberto won er een eerste prijs mee op de tweede Biënnale van Venetië (1897). Sterker nog: nadat hij het copyright verkocht aan fotografen, de gebroeders Alinari, drukten die er duizenden foto’s van. De Madonnina werd een laatromantische absolute bestseller in delen van de Rooms-Katholieke kerk: als ansichtkaart, als hanger, op ringen, in rozenkransen, als legpuzzel.
 
Ferruzzi ontkende overigens elke verwijzing naar de heilige Maria/Madonna. Moeten we hem geloven? Ja? Nee? De verwijzing ligt wel ’n beetje voor de hand. Niet voor niets heet het enorme beeld van de Maagd Maria op de kathedraal van Milaan ook de Madonnina! Hoe dan ook, hij zag de 11- of 13 jarige Angelina Cian uit de Calle delle Mende met haar kleine broertje Giovanni in haar armen en nodigde haar uit om samen model te staan. Daarmee legde hij de basis voor de latere populariteit van het werk als de Maagd Maria en haar zoontje, in zowel Italië als (door Italiaanse migranten) in de USA.
Ook romantisch doet aan dat de originele Madonnina spoorloos is. Roberto verkocht het aan een rijke Amerikaan, die het verscheepte naar de USA. Maar het bereikte nooit zijn bestemming. Het kan in een privécollectie in Pennsylvania zitten. Een sterk erop lijkend schilderij is ooit geschonken aan de Zusters van St. Casimir in Florence. Maar ’t kan ook gewoon in de Atlantische Oceaan liggen, Dus, er ligt een hele stapel claims op bezit van het werk.
Wie daar ook gek van wordt: Roberto’s achterkleinzoon Robi, eigenaar van, ja, de Galeria Ferruzzi, ja, in Venetië. Dat vertelde hij pas nog,15 juni 2019, aan Gianni Biasetto van de Il Mattino van Padua.
Ondertussen vind je makkelijk her en der kopieën, ook in olieverf, voor een paar honderd dollar.
Dan is er nog het droeve verhaal van het model, Angelina. In 1906 emigreerde zij zoals vele Italianen met haar man Antonio Bovo naar de USA. Haar man overleed in 1929 en Angelina redde het niet, alleen met haar 10 kinderen. Ze raakte financieel aan de grond, stortte in, belandde voor de rest van haar leven in een psychiatrische inrichting en stierf in 1972.
Haar dochter Mary, inmiddels Zuster Angela Marie, wilde meer over haar moeder weten, reisde in 1984 naar Italië en vond daar uit dat haar moeder model stond voor de ook in de USA populaire Madonnina. De jonge Angelina had haar eigen moeder haar rol als model verteld, en die schrok zo dat het meisje moest zweren het geheim te blijven houden. Angelina kwam die belofte na, ze “bewaarde het geheim in haar hart”, aldus haar dochter.
O ja - het feest van Onze Lieve Vrouwe van de Weg wordt vooral in de jezuïetenorde (van die Gesukerk) gevierd, op 24 mei, ongeveer vandaag. Denk dus even aan haar.
Ten slotte: tegenover onze Madonnina-in-de-kelder hangt:
Ook een madonna?
|
|
|
|
Deze nieuwsbrief is mede mogelijk gemaakt door Cliff, Fons, Frouke, Helen, Kees, Leonie, Marijn, Martien, Nanette, Petra, Willem en een anonieme, maar bij de redactie bekende kunstliefhebber. Dank jullie wel!
|
|
|
|
Vormgever gezocht
Over een tijdje gaat Selma ons verlaten. Wie wil dat de nieuwsbrief dan toch kan blijven verschijnen en gaat de vormgeving van Selma overnemen? Het is niet echt veel werk en wel heel erg leuk!
De redactie wil je graag de komende tijd inwerken. Dus even een mailtje of schiet een van ons even aan op straat. Ook als je misschien een tip hebt of iemand kent die het zou kunnen gaan doen.
|
|
|
Wanneer iedereen z’n afval voor de vuilnismannen alleen op maandag- en donderdagmorgen buiten zet, dus bijvoorbeeld niet maandagmiddag of vrijdagmorgen, ziet onze straat er een stuk beter uit.
|
|
|
Aangeboden: Delonghi zuigende vloerwrijfmachine, incl. onderdelen en handleiding. Oud, maar toch zo goed als nieuw. Even een mailtje naar redactie@dehalvewereld.nl T.e.a.b. af te halen op Nieuwe Amstelstraat 15.
|
|
|
|
We vinden het leuk om te horen wat je van deze nieuwsbrief vindt. Wat was nieuws voor je, wat miste je?
Laat het ons weten. redactie@dehalvewereld.nl
Wil je deze Nieuwsbrief niet meer ontvangen? Schrijf je dan uit via bovenstaand mailadres. |
|
|
|
Vrolijke fietsen van De Flowerbikeman op de Magere Brug
|
|
|
|
Zoals het er na ruim een jaar intensieve uitwisseling met Ymere uit ziet, ligt de toekomst weer voor ons open, mits we met heldere en redelijke voorstellen komen. We hebben dus al best veel bereikt. Maar het zal ons nog heel wat bloed, zweet en tranen kosten om tot een mooie ondertekende overeenkomst te komen.
Fons met met één van de jongste bewoners, zijn kleinkind Kaya
Hoi! Ik ben Martien. Wat leuk dat ik het team van de redactie mag versterken! Ik woon al heel wat jaartjes met veel plezier op het Jonas Daniël Meijerplein, sinds 2002.
